به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، بسیاری از مارمولک ها می توانند در زمان مواجه با شکارچی بخشی از دم خود را جدا کنند و سپس آن را مجددا بازسازی کنند. در زمان جدا شدن، این دم شروع به جنبیدن می کند و بدین ترتیب حواش شکارچی را پرت می کند. برخلاف انسان، دم این مارمولک ها بخشی از طناب نخاعی محسوب می شود. پروفسور متئو ویکاریوس و همکارانش دریافته اند که این طناب نخاعی دمی حاوی شمار زیادی از سلول های بنیادی و پروتئین هاست که رشد این سلول ها را حمایت می کنند. برخلاف انسان که فاقد توانایی بازسازی طناب نخاعی اش بعد از آسیب دیدگی است، جکو می تواند ظرف مدت 30 روز تمام دمش را بازسازی کند.

ویکاریوس در شرایط آزمایشگاهی، طور جکو را تحریک کرد که موجب شد این جانور دم خود را جدا کند. زمانی که دم کنده شد، جایگاه از دست رفتن دم شروع به خود ترمیمی کرد و در نهایت بافت جدیدی شکل گرفت که در واقع طناب نخاعی جدید است. آن ها کشف کردند که طناب نخاعی آن ها محل وجود سلول های بنیادی موسوم به گلیای شعاعی است که معمولا به طور طبیعی حالت خاموش هستند. اما با افتادن دم، همه چیز به صورت موقتی تغییر می کند. سلول های شروع به ساخت پروتئین های متفاوتی می کنند و سرعت تکثیرشان افزایش پیدا می کند. در نهایت آن ها شاخه ای از طناب نخاعی جدید را می سازند. زمانی که آسیب ترمیم شد و طناب نخاعی احیا شد، سلول ها مجددا به حالت استراحت برمی گردند. اما در مورد انسان، پاسخ به آسیب نخاعی با ساخت بافت اسکار همراه است که منجر به عایق کردن سریع بافت می شود و در نتیجه از بازسازی ممانعت می شود. این مطالعه به عنوان بخشی از مجموعه بررسی ها روی توانایی های بازسازی کنندگی در جانورانی مانند جکو و استفاده از آن ها به عنوان جانورانی مدل می تواند راه گشای ایجاد درمان های جدید برای انسان باشد.

پایان مطلب/